PORTAL DO PIEKŁA

PORTAL DO PIEKŁA

Horror, makabra, czarny humor i ciepła opowieści o przyjaźni w jednym

Dunn zawodowo ściąga długi – i kiepsko wybrał profesję. Ma za dobre serce. Ludziom poturbowanym przez życie najchętniej by odpuścił, a troglodytom grożącym mu przez słuchawkę uszczerbkiem na zdrowiu odpowiada uprzejmie i taktownie. Pogrążony w rutynie, marzy o czymś więcej, ale sam nie wie, o czym. Z sąsiadem trawionym przez raka, sarkastycznym panem Bobshankiem, łączy go szorstka przyjaźń. Kiedy w pobliskiej pralni, w jednej z pralek automatycznych, otwiera się portal do piekła, Dunn przyjmuje to z zadziwiającym spokojem. A gdy wysłannik piekieł oferuje mu pewien układ, spokojny windykator postanawia z propozycji skorzystać.

„Portal do piekła” to zaskakująco czarująca czarna komedia, w której krew tryska obficie – ale ponury humor tryska jeszcze wyżej. Scenariusz idealnie łączy w sobie makabreskę i ciepłą opowieść o przyjaźni oraz odchodzeniu. A także o tym, że czasami małe ludzkie zło, jakiego dopuszczamy się na co dzień, jest znacznie potworniejsze od tego zła, które kojarzymy z piekielnymi czeluściami. Dunn w portalu do piekła odnajduje pewność siebie i rozwiązanie swoich problemów. Ale czy na pewno? Czasami najprostsze rozwiązania są myląco efektywne. I wszyscy wiemy, czym wybrukowane jest piekło: dobrymi chęciami.

Reżyser „Portalu do piekła”, Woody Bess, tym filmem debiutuje jako reżyser – i debiutuje świetnie. Stworzył historię groteskową i chwilami przerażającą, a przy tym także dojmująco ludzką. To również zasługa świetnej obsady. W roli Dunna wystąpił tu znany z „Diabolicznego prześladowcy” Trey Holland, legendarny Keith David („Oni żyją”, „Coś”) wciela się w zgryźliwego Bobshanka, a wspaniały Richard Kind przyjął rolę wysłannika piekieł.

Film, po którym będziecie się uśmiechać – choć kilkakrotnie w czasie seansu ten uśmiech zblednie. Ale tak właśnie powinien działać inteligentny horror, czyż nie?