gatunek: horror, thriller | kraj: USA | rok: 1972 | reżyseria: Wes Craven | język: angielski | napisy: polskie | czas trwania: 1 h 24 min | ograniczenia wiekowe: 18+ | trigger warning: przemocy fizyczna, przemoc psychiczna, przemoc seksualna
Ostatni dom po lewej
Pierwszy film Wesa Cravena
W swoim pierwszym filmie Wes Craven – późniejszy twórca „Koszmaru z ulicy Wiązów” i „Krzyku” – stworzył surową, drapieżną opowieść o tym, co dzieje się, gdy zwyczajny dzień kończy się zderzeniem z czystym złem.
Dwie nastolatki wybierają się na koncert w Nowym Jorku. Szukając marihuany, trafiają na nieznajomych, którzy okazują się być znacznie bardziej niebezpieczni, niż mogły przypuszczać. To, co zaczyna się od zwykłej przejażdżki, szybko przeradza się w spiralę przemocy. Tymczasem w tle rozgrywa się dramat rodziców, którzy próbują odnaleźć córkę, nie zdając sobie sprawy, jak blisko są od prawdy.
Film uderza brutalnością nie tylko fizyczną, ale i emocjonalną – realizowany z minimalnym budżetem i niemal dokumentalną surowością, zszokował widzów bezkompromisowym podejściem do przemocy, brakiem muzyki w kluczowych scenach i lodowatym chłodem narracji.
W Wielkiej Brytanii „Ostatni dom po lewej” został wpisany na listę Video Nasties – filmów uznanych przez władze za potencjalnie szkodliwe i objętych cenzurą lub zakazem dystrybucji. Kluczowym powodem była intensywność scen przemocy seksualnej i zemsty, które w latach 80. wywoływały ogromne kontrowersje.
Dziś film Cravena uznawany jest za przełomowy – jako jeden z pierwszych tak otwarcie połączył horror z komentarzem społecznym i stworzył nową jakość w kinie grozy lat 70. To obraz trudny, ale ważny – testujący granice moralne widza i siłę jego empatii.
