THE DUTCHMAN

THE DUTCHMAN

Czarnoskóry biznesmen w niebezpiecznej erotycznej grze z tajemniczą białą kobieta

Clay jest w dołku. Nie wie, jak uporać się ze zdradą ukochanej żony, rutyna pracy w biznesie też daje o sobie znać, a w dodatku nieprzerwanie zmaga się z problemami tożsamościowymi. Jest – jak sam mówi – „zbyt czarny dla białych i zbyt biały dla czarnych”. Poznajemy go, gdy na kozetce terapeuty małżeńskiego znów wybiera duszenie emocji w sobie. Terapeuta ma dla niego propozycję: niech przeczyta sztukę teatralną „The Dutchman” z 1964 r., odnajdzie w niej siebie i odpowiedzi na trapiące go pytania. Clay zbywa tę propozycję uśmieszkiem politowania – spieszy się na kolejne spotkanie. W nowojorskim metrze przysiada się do niego wysoka, piękna i rudowłosa Lula. Kobieta pewna siebie, bezpruderyjna i ze złymi intencjami. Zaczyna się szybki zjazd do piekielnych czeluści, przy którym perypetie Michaela Douglasa z „Fatalnego zauroczenia” to żucie gumy Turbo w czasie wakacji u babci.

„The Dutchman” to ponury, klaustrofobiczny thriller psychologiczny, w którym napięcie rośnie jak prędkość pociągu metra między stacjami. Bohaterowie podejmują nieoczywiste decyzje, a poza Lulą – psychopatycznym czarnym charakterem w obcisłej kiecce – na swoją zgubę działa także sam Clay, niezdolny do wprowadzenia w swoim życiu jakichkolwiek zmian.

W rolach głównych występują tu znakomici André Holland (oscarowe „Moonlight”) i Kate Mara („House of Cards”). „The Dutchman” to filmowa adaptacja teatralnej sztuki o tym samym tytule. Trzy lata po premierze – w 1967 r. – została zekranizowana po raz pierwszy, z Alem Freemanem Jr. i Shirley Knight w rolach głównych. Podobnie jak oryginał i pierwsza ekranizacja, nowy „The Dutchman” jest alegorią społecznych napięć rasowych. Jednym z najbardziej wstrząsających wniosków po seansie jest ten, że „The Dutchman” – ponad sześć dekad po premierze – wciąż jest boleśnie aktualny.